عشق هر جا رو کند آنجا خوش است

عشق هر جا رو کند آنجا خوش است

گر به دریا افکند دریا خوش است

گر بسوزاند در آتش،دلکش است

ای خوشا آن دل،که در این آتش است

تا ببینی عشق را آئینه وار

آتشی از جانم خاموشت بر آر

هر چه می خوای ،به دنیا در نگر

دشمنی از خود نداری سخت تر

عشق پیروزت کند بر خویشتن

عشق آتش می زند در ما و من

عشق را در یاب و خود را واگذار

تا بیابی جان نو ،خورشید وار

عشق هستی زا و روح افزا بود

هر چه فرمان می دهد زیبا بود